Riders To The Sea - മലയാള സംഗ്രഹം

അയർലണ്ടിന്റെ പടിഞ്ഞാറ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന അരാൻ ദ്വീപുകളിലെ ഒരു ചെറിയ കുടിലിന്റെ അടുക്കളയിലാണ് ‘റൈഡേഴ്സ് ടു ദി സീ’ എന്ന നാടകം നടക്കുന്നത്. നാടകത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഇരുപത് വയസ്സുള്ള കാത്‌ലീൻ വീട്ടുജോലികളിൽ തിരക്കിലാണ്. അതിനിടെ അവളുടെ ഇളയ സഹോദരി നോറ ഒരു തുണിക്കെട്ടുമായി എത്തുന്നു. അവരുടെ വയോധികയായ അമ്മ മൗര്യ മറ്റൊരു മുറിയിൽ വിശ്രമിക്കുകയാണെന്ന് ഉറപ്പാക്കിയശേഷം, നോറ ആ പൊതി കാത്‌ലീനു നൽകുന്നു. കടലിൽ പോയി തിരിച്ചെത്താതെ പോയ സഹോദരൻ മൈക്കിളിന്റെ വസ്ത്രങ്ങളായിരിക്കാം അതെന്ന് അവർ സംശയിക്കുന്നു.

പുറത്ത് കൊടുങ്കാറ്റ് വീശുകയാണ്. അതിനാൽ, ഇപ്പോഴും ജീവനോടുള്ള അവരുടെ അവസാന സഹോദരൻ ബാർട്ട്ലി അന്ന് കടലിൽ പോകാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതിൽ ഇരുവരും ആശങ്കയിലാണ്. മൈക്കിളിന്റെ മരണസൂചനയായ ആ പൊതിയെക്കുറിച്ച് അമ്മ മൗര്യ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുമെന്ന ഭയത്തിൽ, അവർ പൊതി തുറക്കാതിരിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുന്നു.

മൗര്യ അകത്ത് വരാനിരിക്കുന്നതറിഞ്ഞ കാത്‌ലീൻ പൊതി മറയ്ക്കുന്നു. മൗര്യ ബാർട്ട്ലിയെപ്പറ്റി ചോദിക്കുന്നു. കൊടുങ്കാറ്റ് കാരണം ബാർട്ട്ലി ആ ദിവസം കടലിൽ പോകരുതെന്ന് മൗര്യ പറയുന്നു. പക്ഷേ ഉടൻതന്നെ ബാർട്ട്ലി എത്തി തന്റെ യാത്രക്കായി തയ്യാറെടുക്കുന്നു. അമ്മയുടെ പ്രാർത്ഥനകളും വിലക്കുകളും അവൻ അവഗണിച്ച് യാത്ര തുടരാൻ തീരുമാനിക്കുന്നു. മൈക്കിളിന്റെ മരണത്തിന് ശേഷം കുടുംബത്തിലെ ഏക പുരുഷൻ തന്നെയാണ് എന്ന ബോധ്യത്തോടെ, വീടിന്റെ കാര്യങ്ങൾ എങ്ങനെ നോക്കേണ്ടതെന്ന് കാത്‌ലീനോട് നിർദ്ദേശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ബാർട്ട്ലി പോയതിനു ശേഷം, മൗര്യ അവൻ പോകുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ താൻ മരിച്ചേക്കാമെന്ന് കരഞ്ഞുപറയുന്നു. മൗര്യയുടെ അശുഭവിശ്വാസത്തിലും, ബാർട്ട്ലിക്ക് അനുഗ്രഹം നൽകാതിരുന്നതിലും കാത്‌ലീൻ അമ്മയെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു. എന്നാൽ താനും നോറയും ബാർട്ട്ലിക്ക് അവൻ കൊണ്ടുപോകേണ്ട അപ്പം നൽകാൻ മറന്നുവെന്ന് ഓർത്ത് വിഷമിക്കുന്നു. അതിനാൽ, മൗര്യയെ അയച്ച് അവനു അപ്പം കൊടുത്ത് അനുഗ്രഹം നൽകാൻ പറയുന്നു.

മൗര്യ പോയതിനു ശേഷം കാത്‌ലീനും നോറയും പൊതി തുറക്കുന്നു. അതിനുള്ളിലെ സ്റ്റോക്കിംഗ് മൈക്കിളിന്റേതാണെന്ന് അവർ തിരിച്ചറിയുന്നു. സഹോദരന്റെ കടലിലെ ദുരന്തകരമായ മരണത്തിൽ ഇരുവരും വിലപിക്കുന്നു. ഉടൻതന്നെ മൗര്യ തിരികെ എത്തുന്നു — അവളുടെ കയ്യിൽ ഇപ്പോഴും അപ്പം തന്നെയുണ്ട്. അവൾ ബാർട്ട്ലിയെ കണ്ടോയെന്ന് കാത്‌ലീൻ ചോദിച്ചിട്ടും മറുപടി ഇല്ല. അചേതനമായ അവസ്ഥയിൽ അവൾ ഇരിക്കുന്നു. ഒടുവിൽ, ബാർട്ട്ലിയുടെ പിന്നിൽ മൈക്കിളിന്റെ പ്രേതം നടക്കുന്നതായി താൻ കണ്ടുവെന്ന് മൗര്യ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. അത് ബാർട്ട്ലിയുടെ മരണത്തിന്റെ ശകുനമാകാമെന്ന് കാത്‌ലീനും മനസ്സിലാക്കുന്നു.

മൗര്യ തന്റെ ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ പുരുഷന്മാരെയും — ഭർത്താവിനെയും മക്കളെയും — കടലിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടതിനെക്കുറിച്ച് ദുഃഖത്തോടെ ഓർക്കുന്നു. അതിനിടയിൽ, കടൽത്തീരത്തുനിന്ന് നിലവിളി കേൾക്കുന്നു. ചില സ്ത്രീകൾ വിലാപത്തോടെ കുടിലിലേക്ക് ഓടിയെത്തുന്നു. കാത്‌ലീൻ അവർ മൈക്കിളിന്റെ ശരീരം കണ്ടെത്തിയെന്നു കരുതി ആ പൊതി നൽകുന്നു. എന്നാൽ സ്ത്രീകൾ പറയുന്നത് മരിച്ചത് ബാർട്ട്ലിയാണെന്ന് — കുതിര അവനെ കടലിലേക്ക് തള്ളിയതാണെന്നും. ഗ്രാമവാസികൾ അവന്റെ മൃതദേഹം കൊണ്ടുവരുന്നു.

മയക്കമേറിയ മൗര്യ വിശുദ്ധജലം തളിച്ച് ബാർട്ട്ലിയുടെ ശരീരത്തിന്മേൽ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. കടൽ തന്റെ എല്ലാ പ്രിയപ്പെട്ടവരെയും എടുത്തു കൊണ്ടുപോയതോടെ താനും ഉടൻ മരിക്കുമെന്ന് അവൾ ശാന്തമായി പറയുന്നു.

തൻ്റെ എല്ലാ ആൺമക്കളേയും, ഭർത്താവിനേയും കടൽ എടുത്തു എന്നും, ജീവിതത്തിൽ യാതൊരു അർഥമില്ലെന്നും മൗര്യ മനസ്സിലാക്കുന്നു. 'എല്ലാവരും എന്നും ജീവിച്ചിരിക്കില്ല എന്നും, അതിനാൽ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ നാം സംതൃപ്തരാവണമെന്നും' മൗര്യ അവസാനം പറയുന്നു. ഒരു ദുരന്ത നാടകമാണ് ഇത്.